Enn rætt um Vatnajökulsþjóðgarð á Alþingi

Bjarni Harðarson, þingmaður Framsóknarflokksins beindi í dag fyrispurn til Þórunnar Sveinbjarnardóttur, umhverfisráðherra um starfsemi Vatnajökulsþjóðgarðs í óundirbúnum fyrirspurnartíma á Alþingi. Í máli Bjarna komu fram vonbrigði með að framkvæmdastjóri þjóðgarðsins skyldi ekki vera staðsettur nær jökulrótunum en raun ber vitni. Ég deili þessum vonbrigðum með honum. Það urðu auðvitað gríðarleg vonbrigði að fyrsta starfið sem ríkisstjórnin auglýsti án staðsetningar skyldi enda í Reykjavík.

Í svari Þórunnar kom fram að heimamenn og sveitarstjórnarmenn allt í kringum þjóðgarðinn væru að vakna til vitundar um að stofnun þjóðgarðsins hefði í för með aukin atvinnutækifæri og skapaði nýja möguleika í uppbyggingu ferðaþjónustu á svæðunum. Undir þetta er að sjálfsögðu hægt að taka.

Í máli hennar kom einnig fram að það væri mjög gaman að upplifa það hversu opnum örmum bæjarstjórnin og Hornfirðingar sjálfir hefðu tekið þjóðgarðinum og væru staðráðnir í að nýta sér stofnun hans sér til framdráttar. Þetta er auðvitað rétt hjá ráðherranum en því er hins vegar ekki að neita að ákvörðunin um staðsetningu framkvæmdastjórans virkaði að vissu leyti sem köld vatnsgusa framan í Hornfirðinga. Það hafði því töluverð áhrif á væntingar okkar þar sem við höfðum gert okkur vonir um að framkvæmdastjórinn yrði staðsettur á Hornafirði. Á það ber þó að líta að framkvæmdastjórinn er ráðinn til fimm ára og að þeim tíma liðnum á endurskoða þetta fyrirkomulag.

Hvað varðar aðkomu þingmanna að þessu máli þá er það gott framtak hjá Bjarna að taka þetta mál upp og halda umræðunni um atvinnusköpun á landsbyggðinni lifandi á Alþingi. Það er augljóst að nauðsynlegt er að halda Alþingismönnum vel vakandi í þeim málum og ekki má láta deigan síga. Hitt er annað mál að þingmenn höfðu næg tækifæri þegar lagasetningin um stofnun þjóðgarðsins fór í gegnum þingið til þess að beita sér í því að framkvæmdastjórinn yrði staðsettur á áhrifasvæði hans en það gerðu þeir ekki með nógu markvissum hætti að mínu mati.  

Málþing og landsþing

Síðustu dagar og vikur hafa verið mjög erilsamar. Síðastliðinn fimmtudag gekkst bæjarstjórn, í samvinnu við Heilbrigðis - og öldrunarráð Hornafjarðar, fyrir málþingi um heilbrigðisþjónustu á landsbyggðinni. Skemmst er frá því að segja að málþingið heppnaðist afar vel og komu margir góðir gestir á þingið. Mörg góð erindi voru flutt og umræður urðu mjög góðar og málefnalegar. Greinilegt var á öllum umræðum að málefnið er brýnt og mönnum lá mikið á hjarta. Það kom mér eiginlega mest á óvart, hversu mikil þörfin fyrir málþingi eins og þessu var. Bæjaryfirvöldum var hrósað mjög mikið fyrir frumkvæði sitt í þessum málum af gestum málþingsins sem töldu þetta mjög þarft framtak. Það er líka gleðilegt að fjölmiðlar hafa tekð þessi málefni upp og hafið ákveðna umræðu. Ríkisútvarpið gerði málþinginu og málefnum þess ágæt skil hér, hér og hér. Fréttablaðið hefur einnig sýnt málinu áhuga og ætlar sér að vera með greinarflokk um málið. T.a.m. rataði málefnið inn á forsíðu Fréttablaðsins á mánudaginn. Einnig er viðtal vð Hjalta Þór Vignisson, bæjarstjóra, inni á Vísi í dag.

Það er ljóst af þessum fréttaflutningi að bæjarstjórn hefur hér hreyft við mjög brýnu máli sem vert er að ræða. Málefnið er okkur, sem sitjum í bæjarstjórn Hornafjarðar, auðvitað mjög hugleikið vegna þess að sveitarfélagið hefur borið ábyrgð á rekstri og þjónustu Heilbrigðisstofnunar Suðausturlands í gegnum þjónustusamning frá 2002 en fyrst í gegnum reynslusveitarfélagsverkefni frá 1996. Síðasti samningur rann út um áramótin 06 - 07 og samningaviðræður hafa verið í gangi síðan í október 2006, sem er auðvitað alltof langur tími. ´

Í fyrirspurn, sem Lúðvík Bergvinsson, þingflokksformaður Samfylkingarinnar, lagði fyrir heilbrigðisráðherra í óundirbúnum fyrirspurnartíma síðastliðinn fimmtudag á Alþingi kom fram að ráðherra vænti þess að samningsgerðinni myndi ljúka fljótlega. Við höfðum auðvitað vonast til þess að hitta ráðherra í tengslum við málþingið hér fyrir austan en úr því varð ekki þar sem ráðherra átti ekki heimangengt þennan dag. En í svari hans við fyrispurn Lúðvíks, sem lögð var fyrir hann sama dag og málþingið var haldið, kemur fram að hann muni eiga fund með forsvarsmönnum sveitarfélagsins í þessari viku. Nú er bara að vona að af því geti orðið svo hægt sé að ljúka þjónustusamningnum sem allra fyrst í samræmi við orð hans á Alþingi á fimmtudaginn.

Að loknu þinginu var ferðinni heitið á landsþing Sambands íslenskra sveitarfélaga, sem haldið var í Reykjvaík. Þar var ánægjulegtu að heyra að Sambandið stefnir að því, í samvinnu við Samgönuráðuneytið og Iðnaðarráðuneytið að halda byggðaráðstefnu á Hornafirði næsta haust.

Að öðru leyti var umræðan um verkaskiptinguna á milli ríkis og sveitarfélaga fyrirferðarmest á landsþinginu að venju. Lítið virðist þokast í þeim efnum en segja má að dropinn holi steininn í þeim málum sem öðrum.

Flokksstjórnarfundur og efnahagsmál

Flokkstjórnarfundur Samfylkingarinnar um helgina var líflegur, skemmtilegur og gagnlegur. Sérstklega var forvitnilegt að hlýða á erindi og umræður um efnahagsmál og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir áréttaði það að staðan í efnahagsmálum sé grafalvarleg. Þörf er á að taka á þeim málum af festu. Í umræðunum kom gegnumsneytt fram að mikilvægt væri að skapa íslensku efnahagslífi trúverðugeika á nýjan leik. Sérskaklega var fjallað um hlutverk ríkisstjórnarinnar og Seðlabankans í því verkefni. Allir voru líka sammála um það núna brýnast væri að stöðva framgang verðbólgunnar því hún kæmi verst niður á almenningi.

Mér fannst sérskaklega fróðlegt að hlýða á erindi Ólafs Darra Andrasonar hagfræðings ASÍ um stöðuna eins og hún er núna. Í hans máli kom fram að mikilvægt væri að stjórnvöld og almenningur í landinu tækju sér varðstöðu gegn þeim æsingi sem virtist hafa gripið um hjá verslunarmönnum og fleiri aðilum hvað varðaði verðhækkanir. Enn sem komið eru engar ástæður fyrir kaupmenn að vera að tala um 20 - 30% hækkun á næstu mánuðum eins og ekkert sé sjálfsagðara. Það má auðvitað ekki gerast að aðilar nýti sér þær verðbólguvæntingar sem nú eru í gangi til þess að hækka verð á vörum og þjónustu langt umfram það sem nauðsynlegt. Ef það gerist þá er að sjálfsögðu ljóst að forsendur þeirra kjarasamninga sem undirritaðir voru fyrir skemmstu er brostnar.

Hvað sem öðru líður þá er ljóst ríkisstjórnarinnar bíður ekki auðvelt verk að takast á við efnahagsvandann. Hvort sem við ætlum okkur að stefna að Evrópusambandsaðild og þar með upptöku Evru eða að halda í krónuna þá verðum við að takast á við þann vanda sem að okkur steðjar núna. Evrópusambandsaðild þarf ekki að vera forsenda eða ástæða þess að við tökumst á við efnahagsvandann. Almannahagsmunir einfaldlega kalla á það að tekið verði á málunum með markvissum og öflugum hætti hvort sem stefnan verður sett á Evrópu eða ekki. Ég trúi því hins vegar að yfirlýsing um það við ætlum að stefna að Evrópusambandsaðild gæti virkað vel í stöðunni sem nú er uppi. Slík ákvörðun myndi veita okkur aðhald og brýna menn í því verkefni að ná tökum á efnahagsmálunum.

Málþing um heilbrigðisþjónustu á landsbyggðinni

Á fimmtudaginn er fyrirhugað málþing í Nýheimum á Hornafirði um heilbrigðisþjónustu á landsbyggðinni. Af því tilefni birtum við Guðrún Ingimundardóttir, bæjarfulltrúar Samfylkingarinar, þessa grein um málþingið í síðasta Eystr Horni:

 

Heilbrigðisþjónusta á landsbyggðinni - málþing

 

Fimmtudaginn 3. apríl boða bæjarstjórn Hornafjarðar og Heilbrigðis - og öldrunarráð Hornafjarðar til málþings í Nýheimum um heilbrigðisþjónustu á landsbyggðinni. Málþingið hefst kl. 09:00 með setnigarávarpi Guðlaugs Þór Þórðarsonar heilbrigðisráðherra. Margt góðra gesta verður á málþinginu auk heilbrigðisráðherra og munu mörg áhugaverð erindi verða flutt um stöðu og framtíðarsýn fyrir heilbrigðisþjónustu á landsbyggðinni.

Þessi mál hafa verið í miklum brennidepli hér á Hornafirði þar sem sveitarfélagið hefur stýrt þessum málaflokki í gegnum þjónustusamning við heilbrigðisráðuneytið. Í rúmt ár hafa staðið yfir viðræður um áframhald samningsins og hafa þau mál verið ítarlega rædd á vettvangi sveitarstjórnarinnar. Engum blöðum er um það að fletta að einhugur er í bæjarstjórn um það að halda þessu verkefni áfram og þess vegna er málþing sem þetta okkur mjög mikilvægt. Málefni Landspítalans hafa verið mikið í umræðunni að undanförnu en við á vettvangi sveitarstjórnarmála á Hornafirði höfum bent á mikilvægi þess að menn einbeiti sér einnig að heilbrigðismálum á landsbyggðinni. Málþingið, sem er haldið að frumkvæði bæjarstjórnar, er okkar innlegg í þá umæðu.

Á málþinginu mun landlæknir fjalla almennt um heilbrigðisþjónustuna á landsbyggðinni. Hann ræðir þann eðlismun sem er á uppbyggingu heilbrigðisþjónustunnar á landsbyggðinni annars vegar og á fjölmennari stöðum landsins hins vegar. Einnig mun hann fjalla um hvaða starfsemi er mikilvægt að byggja upp heima fyrir og hvernig samskipti landsbyggðar við Landspítala Háskólasjúkrahús verði best háttað. Sjónarhorni lækna á landsbyggðinni verður komið á framfæri í gegnum erindi Óttars Ármannssonar, formanns dreifbýlislækna á Íslandi. Hann mun ræða starfsaðstæður lækna í dreifbýli eins og þær eru um þessar mundir. Þá mun Anna Björg Aradóttir, yfirhjúkrunarfærðingur og sviðsstjóri gæða - og lýðheilsusviðs hjá Landlæknisembættinu fjalla sérstaklega um starfsumhverfi hjúkrunarfræðinga. Starfsmenn HSSA munu síðan gera grein fyrir þróun þjónustunnar á vegum HSSA og þeirri starfsemi sem þar fer fram í dag.

Að loknum erindum taka vinnuhópar til starfa og munu ræða ýmsa þætti sem tengjast málefninu. Í vinnuhópunum verður t.d. fjallað um rekstrarform heilbrigðisstofnana, verkaskiptingu ríkis og sveitarfélaga, starfsumhverfi heilbrigðisstétta á landsbyggðinni, aðgengi íbúa landsbyggðarinnar að heilbrigðisþjónstu og margt fleira. Ásta Möller, formaður heilbrigðisnefndar Alþingis, mun í lok málþingsins taka umræður dagsins saman og flytja lokaerindi málþingsins.

Það er gaman og gagnlegt fyrir okkur að fá tækifæri til þess að hlýða á sjónarhorn annarra sem starfa við svipaðar aðstæður og starfsfólk Heilbrigðisstofnunar Suðausturlands. Brýnt er fyrir alla aðila, stjórnmálamenn, stjórnendur, starfsfólk og notendur að skiptast á skoðunum og bera saman bækur sínar. Málþingið er tækifæri til þess. Undirrituð vilja því nota þetta tækifæri til þess að hvetja alla sem áhuga hafa á málefninu til þess að mæta á málþingið og taka þátt í því.

 

Árni Rúnar Þorvaldsson

Guðrún Ingimundardóttir

bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar

 

Króna eða Evra

Ég er sammála því sem kom fram í máli Lúðvíks Bergvinssonar, þingflokksformanns Samfylkingarinnar, á Morgunvaktinni á Rás 1 í morgun varðandi gjaldeyrismál þjóðarinnar til framtíðar. Val okkar um gjaldmiðil til framtíðar stendur einfaldlega um það hvort við ætlum að halda í krónuna sem okkar gjaldmiðil eða hvort við ætlum að stefna að því að ganga í Evrópusambandið og taka upp Evru.

Aðrir kostir sem nefndir eru til sögunnar eins og það að taka upp svissneskan franka eða búa til nýtt myntbandalag með Norðurlandaþjóðunum eru bara ekki trúverðugir. Stundum hefur maður það á tilfinningunni að slíkir kostir séu bara settir fram til þess að rugla umræðuna eða vegna þess að sannleikurinn og veruleikinn sem blasir við okkur er of sár fyrir einhverja. Hatur einstakra manna og flokka á Evrópusambandinu er slíkt að menn geta ekki til þess hugsað að Evran eða Krónan séu þeir kostir sem við sitjum uppi með. Sérstaklega í ljósi þess að flestir ef ekki allir virðast orðnir sammála um það að Krónan er ekki á vetur setjandi.

Svo eru aðrir pólitíkusar sem vilja alls ekki ræða þessi mál vegna þess að þeir eru svo hræddir um að flokkurinn þeirra klofni í umræðum um Evrópusambandið. Björn Bjarnason hefur gengið svo langt að segja að allir flokkar myndu klofna í umræðum um aðildarviðræður. Þetta er ekki rétt hjá ráðherranum vegna þess að Samfylkingin hefur tekið þessa umræðu og komist að skýrri niðurstöðu. Hún er sú að Ísland eigi að skilgreina samningsmarkmiðin, hefja aðildarviðræður við Evrópusambandið og leggja síðan niðurstöðu þeirra viðræðna í dóm kjósenda. Þannig að áhyggjur ráðherrans af því að Samfylkingin myndi klofna vegna þessa máls eru stórlega ýktar.

Það er mikilvægara nú en nokkru sinni að tekin verði ákvörðun um það hvert við ætlum að stefna til framtíðar í þessum málum. Óvissan er aldrei góð.

Enn um þjónustusamning

Eftirfarandi grein eftir mig birtist á vefmiðlum Hornafjaðar í dag, nánar tiltekið hér og hér:

Svarað um hæl

Svar við grein Halldóru Bergljótar Jónsdóttur 

Ég vil byrja á því í þessum pistli að þakka Halldóru Bergljótu Jónsdóttur fyrir ágæta grein sem birtist á vefmiðlinum hornafjordur.is í dag. Greinin er svar við pistli sem undirritaður birti á veffréttamiðlum Hornafjarðar 24. febrúar síðastliðinn. Þannig að segja má að fyrirsögnin á grein Halldóru Bergljótar Jónsdóttur sé viðeigandi.              Þó greinin sé í flestum atriðum málefnalega skrifuð birtist fátt nýtt í málflutning Halldóru Bergljótar Jónsdóttur í þessum málaflokki. Hins vegar er tæpt á nokkrum atriðum í greininni sem þarfnast betri skoðunar og mikilvægt er að varpa betra ljósi á þau.           

Að búa til ágreining 

Ef grein Halldóru Bergljótar Jónsdóttur er hugsuð sem svar við grein minni frá 24. febrúar þá er fyrsti kafli hennar með öllu óskiljanlegur. Sá kafli er skrifaður undir heitinu Þjónustusamningur mikill ávinningur fyrir íbúa. Þar fer greinarhöfundur með mjög almennum hætti yfir það góða starf sem unnið hefur verið á grundvelli þjónustusamningsins af starfsfólki HSSA og á grundvelli reynslusveitarfélagsverkefnisins sem hófst 1996. Í grein minni frá 24. febrúar kemur hvergi fram að þjónustusamningurinn hafi ekki verið mikill ávinningur fyrir íbúa og notendur þjónustu HSSA. Þvert á móti hefur undirritaður ávallt haldið því fram, bæði í ræðu og riti, að sjálfsstjórn okkar á þessum málaflokki hafi skipt máli og muni gera það áfram. Þetta veit Halldóra Bergljót Jónsdóttir og þess vegna er það undarlegt að hún skuli gera þetta að aðalatriði í svargrein sinni. E.t.v. er tilgangurinn sá að þyrla pólitísku ryki í augu fólks og gera undirrituðum upp skoðanir. 

Skýr stefna            

Öllum ætti að vera ljóst að Halldóra Bergljót Jónsdóttir hefur haft áhyggjur af því hvernig hefur verið staðið að gerð nýs samnings við heilbrigðisráðuneytið. Hefur það verið margrætt á bæjarstjórnarfundum og á fleiri fundum. Eflaust er það þannig að eitthvað hefði mátt betur fara í samningsferlinu. En það er mikil einföldun að halda því fram að þar beri meirihlutinn í bæjarstjórn Hornafjarðar mesta ábyrgð. Nú er það þannig í samningaviðræðum að það þarf a.m.k. tvo til svo að samningar náist. Allan þann tíma, sem bæjarfélagið hefur átt í viðræðum við ríkisstjórnina, hefur okkar kröfugerð verið skýr. Hún var samþykkt á fundi Heilbrigðis – og öldrunarráðs 14. nóvember 2006. Þann fund sat Halldóra Bergljót Jónsdóttir og var sammála þeim línum sem lagðar voru þá. Það er því af og frá að stefnumið meirihlutans í þessum málum væru óljós. Það er hins vegar einfalt mál að samþykkja kröfur sem þessar á vettvangi sveitarstjórnarmálanna en þá er erfiði hlutinn eftir, þ.e. að fá ráðuneytin til þess að samþykkja kröfur okkar.             Í raun er sá kafli greinarinnar, sem skrifaður er undir heitinu áhyggjur af nýjum samningi, einn samfelldur rökstuðningur fyrir því að meirihluti bæjarstjórnar Hornafjarðar hefur verið gerandinn í þessum samningaviðræðum og málum þeim tengdum. Í greininni kemur fram að það var bæjarstjórn sem fór fram á skýrslu Ríkisendurskoðunar, það var bæjarstjórn sem fékk fram viðhorf almennings til þjónustunnar á stofnuninni í gegnum Capacent og það var bæjarstjórn sem kallaði eftir tillögum Landlæknisembættisins til úrbóta í læknamálum.  

Er Ríkisendurskoðun ekki hlutlaus aðili?           

Það er ekki alls kostar rétt hjá Halldóru Bergljótu Jónsdóttur að Ríkisendurskoðun sé ekki hlutlaus aðili. Ríkisendurskoðun heyrir beint undir Alþingi Íslendinga. En sú breyting varð á högum Ríkisendurskoðunar árið 1987 að henni var breytt úr því að vera fjárhagsendurskoðun fjármálaráðuneytisins í sjálfstæða stofnun á vegum Alþingis sem er óháð handhöfum framkvæmdavaldsins. Segja má að ef Ríkisendurskoðun er ekki hlutlaus aðili þessa máls þá megi yfirfæra þá skoðun á Alþingi Íslendinga. Ef það er viðhorfið þá virðast menn vera þeirrar skoðunar að Alþingi sé bara útibú framkvæmdavaldsins, þ.e. ríkisstjórnarinnar og þá er illa komið fyrir löggjafavaldinu. Ef skýrslan er lesin kemur líka mjög fljótt í ljós að þess staðhæfing Halldóru Bergljótar Jónsdóttur stenst ekki, vegna þess að alvarlegustu athugasemdunum, sem koma fram í skýrslu Ríkisendurskoðunar, er beint að ráðuneytinu en þær lúta að eftirliti með framkvæmd samningsins. Annar alvarlegur misskilningur kemur einnig fram í þessum hluta greinarinnar sem skrifaður er undir fyrirsögninni Ríkisendurskoðun ekki hlutlaus aðili, en það er sú fullyrðing að skýrsla Ríkisendurskoðunar hafi leitt til þess að greiðslur samkvæmt samningi voru lækkaðar. Misskilningurinn felst í því að þær greiðslur, sem hér eru gerðar umfjöllunarefni, voru nefnilega ekki samkvæmt samningi og ekki einu samkvæmt munnlegu samkomulagi eins og fjármálaráðherra tjáði bæjarráði á fundi í febrúar. Hins vegar, af einhverjum dularfullum og ókunnum ástæðum, skapaðist sú hefð á samningstímanum að greiða HSSA fyrir fulla nýtingu hjúkrunarrýma en það er í raun brot á undirrituðum samningi þar sem skýrt er kveðið á um að greiða skuli fyrir hvert nýtt rými. Það þurfti því í raun að brjóta undirritaðan samning til þess að láta dæmið ganga upp og því stend ég við það að sá samningur, sem undirritaður var í formannstíð Halldóru Bergljótar Jónsdóttur í Heilbrigðis – og öldrunarráði Hornafjarðar, hafi verið lélegur og sú staðreynd hefur valdið okkur verulegum erfileikum í samningaviðræðunum.            

Í maí síðastliðnum lágu fyrir Heilbrigðis – og öldrunarráði drög að samningi sem meirihlutinn í ráðinu taldi ásættanlegan. Í þeim samningi og miðað við óbreytta framkvæmd samningsins voru okkur tryggðar sambærilegar fjárveitingar sem við töldum að myndi tryggja áframhaldandi sjálfsstjórn sveitarfélagsins yfir málaflokknum og að hægt væri að veita sams konar þjónustu og veitt hefur verið á undanförnum árum. Þannig að öllu tali um að sá samningur hefði á einhvern hátt falið í sér lakari þjónustu er vísað til föðurhúsanna. Aðdragandinn var vissulega stuttur en það er ekki rétt sem kemur fram hjá greinarhöfundi að meirihlutinn hafi guggnað á því að skrifa undir samninginn. Ástæðan var einfaldlega sú að fjármálaráðuneytinu tókst ekki að klára samninginn fyrir sitt leyti og því var ekki hægt að skrifa undir. 

Samstarfsvilji meiri – og minnihluta            

Að lokum tek ég undir það með Halldóru Bergljótu Jónsdóttur að bæjarfulltrúar bera þá skyldu að vinna saman að sameiginlegum hagsmunamálum umbjóðenda sinna. Hvort að samstarfsvilji meirihlutans gagnvart minnihlutanum hafi verið nægur ætla ég láta aðra dæma um. En það er þá líka rétt að þeir hinir sömu dæmi hvort samstarfsvilji minnihlutans gagnvart meirihlutanum hafi einnig verið nægur.   Árni Rúnar Þorvaldsson Forseti bæjarstjórnar Hornafjarðar og oddviti Samfylkingarinnar

 

Afdrifaríkar afleiðingar

Það getur haft afdrifaríkar afleiðingar að velja ekki þann hæfasta í starfið eins og dæmin sanna.

Við skulum vona að ekki fari jafn illa hjá Héraðsdómi Norðurlands Eystra á næstu árum.

Í frjálsu falli

Svona líta fyrirsagnirnar um íslensku krónuna út í dag í netmiðlunum. Hún lækkaði á einum degi um rúm 7%. Edda Rós Karlsdóttir yfirmaður greiningardeildar Landsbankans segir að krónan lækki svo mikið að líkur á vaxtahækkun hafi aukist vegna verðbólgumarkmiða Seðlabanakns. Flestum ætti að vera kunnugt að stýrivextir hér á landi eru þeir hæstu sem þekkjast hjá iðnvæddum þjóðum. Þessi snögga lækkun krónunnar í dag og síðustu daga hlýtur að leiða hugann að peningamálastefnu Seðlabankans.

Egill Helgason varpar fram þeirri spurningu hvort þurfi að reka Seðlabankastjórann. Ekki veit hvort þetta er réttmæt eða tímabær spurning og mun ekki gerast dómari í því máli. Hitt er aftur annað mál að atburðarás dagsins í dag og síðustu daga hlýtur að kalla á endurskoðun á stefnu bankans og e.t.v. endurskoðun á lögum um Seðlabankann. Það hljóta að vera þær spurningar sem eftir standa í lok dags og hvort bankinn valdið hlutverki sínu.

Til lengri tíma hlýtur líka flestum að vera ljóst að krónan hefur þjónað sínu hlutverki og dugir ekki lengur sem gjaldmiðill í ólgusjó alþjóðlegs fjármálaumhverfis. Og eins og alltaf er það almenningur sem borgar brúsann af krónunni (þessari ömurlegu krónu eins og Guðmundur Ólafsson komst svo skemmtilega að orði í Silfrinu).

Að tala krónuna upp en henda henni svo

Eitthvað virðist reiðilestur Steingríms J. Sigfússonar, æðsta klerks Vinstri Grænna í garð viðskiptaráðerra, Björgvins G. Sigurðssonar fyrir það að hafa talað krónuna niður koma öfugur upp úr honum í miðopnu Morgunblaðsins í dag. Þar leggur hann til ásamt sínum varaformanni, Katrínu Jakobsdóttur, að krónunni verði hent fyrir borð eins og hverju öðru drasli, sömu íslensku krónunni og hann skammaði viðskiptaráðherrann svo innilega fyrir að tala niður.

Ekki er langur tími liðinn síðan sá reiðilestur átti sér stað. Formaður VG virðist því ekki þurfa mikinn umhugsunarfrest til þess að skipta um skoðun í grundvallarmálum eins og gjaldeyrismálum þjóðarinnar.

Hins vegar gæti það auðvitað verið að formaðurinn líti á það sem meiri móðgun við krónuna að stilla henni upp gegn hugsanlegri Evrópusambandsaðild og upptöku Evru en að stilla henni upp gegn hugmyndinni um samnorræna krónu. Það kann auðvitað vel að vera. En hins vegar er hér um alveg nýja hugmynd að ræða í gjaldeyrismálunum og hún þarfnast að sjálfsögðu meiri umræðu. Það getur auðvitað líka hugsast að Steingrímur viti að þessi hugmynd verður sennilega aldrei að veruleika og því sé ekki hætta á að verið sé að tala krónuna niður með henni.

En það er að minnsta kosti erfitt að skilja málflutning formanns Vinstri Grænna í þessum málaflokki. Einn daginn skammar hann menn linnulítið fyrir það að tala hans heittelskuðu krónu niður en næsta dag leggur hann fram tillögu um að kasta krónunni.

Atvinnu - og byggðamál

Um síðastliðna helgi var haldið Austurþing á vegum Framtíðarlandsins og Nýheima á Hornafirði. Þingið fjallaði um nýsköpun í atvinnumálum og umhverfisvæna framtíð. Óhætt er að fullyrða að þigið var áhugavert og fékk það töluverða umfjöllun í fjölmiðlum. Mörg fróðleg erindi voru haldin og var fólk sammála um það að sú hugmyndafræði sem Nýheimar byggja á geti verið vegvísir að atvinnu - og byggðastefnu framtíðarinnar. Þar hefur sú stefna verið tekin að vinna að uppbyggingu þekkingarsamfélags. Þetta frumkvöðla - og þekkingarsamfélag hefur undið upp á sig á síðustu árum og nú er svo komið að húsrúm þar er óðum að fyllast. Það er ánægjulegt vandamál.

Það voru því mikil vonbrigði þegar í ljós kom að ekki var vilji til þess innan yfirstjórnar Vatnajökulsþjóðgarðs og umhverfisráðuneytisins að staðsetja framkvæmdastjóra þjóðgarðsins á Hornafirði. Það starf hefði passað eins og flís við rass við þá starfsemi sem fram fer í Nýheimum. Framkvæmdastjórinn hefði notið góðs af því vísindastarfi sem þar fer fram og verið í betri tengslum við þjóðgarðinn. Hlusta má á umfjöllun RÚV um þessi mál hér og hér.

Auðvitað er dapurlegt til þess að hugsa að fyrsta starfið sem auglýst er án staðsetningar í tíð þessarar ríkisstjórnar skuli lenda á höfuðborgarsvæðinu. Vonandi er það ekki vísbending um það sem koma skal í þeim málum en eins og flestir vita þá er í gangi mikil vinna innan iðnaðarráðuneytisins að skilgreina þau störf sem hægt er að vinna án tillits til staðsetningar með það að markmiði að efla atvinnulíf á landsbyggðinni. Nú er ég einn þeirra sem haft mikla trú á þessu hugtaki, störf án staðsetningar og hef talið það vera gott innlegg ríkisstjórnarinnar í byggðamálum og atvinnuuppbyggingu á landsbyggðinni. Í kosningabaráttunni hélt ég þessu mjög á lofti við kjósendur til þess að afla Samfylkingunni fylgis enda þessi ágæta hugmynd, eins og svo margar aðrar góðar hugmyndir, runnin undan rifjum hennar. Nú er bara að sjá hvernig til tekst með framkvæmdina og útfærsluna og ég vona svo sannarlega að niðurstaðan varðandi framkvæmdastjóra Vatnajökulsþjóðgarð verði ekki vegvísir ríkisstjórnarinnar í þeirri vinnu.

Á síðasta bæjarstjórnarfundi var líka töluvert fjallað um framtíð frumkvöðla - og nýsköpunarstarfs á Hornafirði. Bæjarráð hafði þá fjallað um minnispunkta bæjarstjóra um þessi mál. Hann hafði rætt við framkvæmdastjóra Frumunnar og yfirmenn Nýsköpunarmiðstöðvar og framtíð þessara mál. Í tengslum við mótvægisaðgerðum ríkisstjórnarinnar mun opna hér starfsstöð á vegum Nýsköpunarmiðstöð með tveimur stöðugildum. Út úr viðræðum bæjarstjóra við starfsmenn Frumunnar og Nýsköpunarmiðstöðvar fæddist sú hugmynd að sterkara yrði fyrir frumkvöðla - og nýsköpunarstarf í sveitarfélaginu að leyfa starfsemi Frumunnar að renna inn í starfsemi Nýsköpunarmiðstöðvar. Eftir töluverðar umræður í bæjarráði fékk þessi hugmynd brautargengi. Ég er þess fullviss að þessi ráðstöfun mun leiða til enn öflugra frumkvöðla - og nýsköpunarstarfs á Hornafirði.