Steingrímur Joð = Krati og ósmekkleg ummæli JBH

Gaman var að fylgjast með Jóni Baldvin Hannibalssyni fletta ofan af meintri róttækni Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs. Viðtalið við Jón í Silfrinu í gær var í raun framlenging á góðri greiningu hans í Lesbók Morgunblaðsins um það hvort sameining vinsri manna hafi mistekist.

Varðstaða um óbreytt ástand er ekki merki um róttækni. Varðstaða um okurvexti og okurverð er ekki merki um róttækni.

Á meðan Steingrímur viðurkennir að það samfélag sem jafnaðarmenn á Norðurlöndum hafa byggt upp sé sú besta samfélagsgerð sem til er í heiminum þá afneitar hann því að hann sé jafnaðarmaður. Til þess sé hann of róttækur. En í hverju felst róttæknin?

Ég tel fyrst og fremst að róttæknin felist í varðstöðunni um óbreytt ástand. Viljanum til þess að loka augunum fyrir Evrópu, loka augunum fyrir okrinu í íslensku samfélagi. Um þetta getur íhaldið og afturhaldið sameinast í íslenskri pólitík.

Eitt get ég þó ekki varið sem JBH lét út úr sé í viðtalinu við Egil. Það var þegar hann kallaði menntamálaráðherrann, hana Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur ljóskuna í menntamálaráðuneytinu. Svona segja menn ekki. Þetta er dónaskapur.

Alveg eins og það var dónaskapur af Davíð að kalla Jón Ásgeir og Jóhannes í Bónus götustráka. Það var líka dónaskapur þegar Ólafur Ragnar sagði að Davíð hefði skítlegt eðli eða þegar stórkratinn Steingrímur Joð kallaði Davíð gungu og druslu. Ekki má heldur gleyma ummælum núverandi forsætisráðherra um sætustu stelpuna á ballinu og hvort þessar konur hefðu hvort eð er ekki orðið ófrískar.

Allt eru þetta ósmekkleg og óheppileg ummæli hjá mönnum sem hafa mikla pólitíska vigt í umræðunni og ættu að vita betur. En öllum getur orðið fótskortur á tungunni, þessum mönnum sem öðrum.