Hugleiðingar

Er rétti tíminn til þess að semja um aðild að Evrópusambandinu kominn og farinn? Ef svo er hver var þá rétti tíminn til þess að semja um aðild og hvaða stjórnmálaflokkar gerðu þau mistök að sækja ekki um aðild á réttum tíma?

Ef rétti tímapunkturinn er ekki núna og hann er ekki kominn og farinn, hvenær verður þá rétti tíminn til þess að sækja um aðild að Evrópusambandinu?

Meðan allt leikur í lyndi eins og á góðærisárunum - nei, þá töldu menn það algjörlega óþarft. Við þyrftum ekkert á Evrópusambandinu að halda. Það gæti lært af okkur.

Eftir hrun - nei, þá töldu menn að við ættum alls ekki að sækja um aðild þegar við værum á hnjánum efnahagslega. Fyrst yrðum við að ná okkur á strik efnahagslega á nýjan leik, helst á sama stað og árið 2007. En þá myndu sennilega sömu rök gilda og giltu á góðærisárunum, þ.e. til hvers að sækja um - okkur gengur svo vel, við þurfum ekkert á ESB að halda.

Eftir stendur að erfitt er að finna hinn eina rétta tímapunkt til þess að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Annað hvort er maður fylgjandi því íslenskir kjósendur fái tækifæri til þess að taka afstöðu til aðildarsamnings í þjóðaratkvæðagreiðslu eða mótfallinn því. Það að segjast vera hlynntur opinni og gagnrýnni umræðu um evrópumál segir manni hins vegar afskaplega lítið. Það er froðusnakk sem flestir geta sennilega skrifað upp á gagnrýnislaust.

Sterkustu sérhagsmunaöflin í samfélaginu vilja hrifsa það tækifæri af þjóðinni að taka afstöðu til aðildarsamnings að Evrópusambandinu í þjóðaratkvæðagreiðslu. Sömu sérhagsmunaöfl hafa í stórum stíl sagt skilið við íslenksu krónuna - flúið hana - en vilja láta íslenska almenning sitja uppi með hana. Sérhagsmunagæslan hefur lengst af stýrt íslenskum stjórnmálum. Sérhagsmunaöflin hafa mikil ítök í öllum sjávar - og útgerðarbæjum. Hornafjörður er þar engin undantekning. Óskhyggju um brotthvarf ríkisstjórnarinnar ber ekki síst að skoða í þessu ljósi og í samhengi við boðaðar breytingar á fiskveiðistjórnunarkerfinu.