Hvenær sækir maður um aðild og hvenær sækir maður ekki um aðild?

Það er sennilega erfitt starf að vera þingmaður í dag. Endurreisnin í kjölfar hrunsins á haustdögum er þungt í vöfum og gengur hægt enda gríðarstórt verkefni. Auk þess er ljóst að aðgerðirnar sem grípa þarf til í ríkisfjármálunum í tengslum við endurreisnina verða ekki til vinsælda fallnar.

Þar fyrir utan er líka verið að ræða mjög stór mál á þessu sumarþingi, svo stór að einhverjir þingmenn - þrátt fyrir átta vikna umræður í nefnd - eiga erfitt með að átta sig á grundvallaratriðum þeirra - misskildu bara allt saman.

ICE SAVE málið og þingsályktunartillaga um aðildarumsókn að ESB eru fyrirferðarmikil mál og skiljanlegt að einstaka þingmenn eigi erfitt með að meðtaka allar nauðsynlegar upplýsingar - t.d. hvað felst í orðinu aðildarumsókn. Þýðir það kannski í rauninni könnunarviðræður en ekki að sækja um aðild að einhverju? Þetta er misskilningur sem Georg Bjarnfreðarson ætti jafnvel erfitt með að toppa.

Útlit er fyrir að núna sé þingmeirihluti til staðar fyrir aðildarumsókn að ESB. Því ber að fagna. Þar með er búið að setja þetta flókna og erfiða mál í ákveðinn farveg og það verður síðan verkefni kjósenda að skera endanlega úr um það hvort við göngum í ESB eða ekki. Einfaldara getur það varla verið. Alþingi á vera duglegra að skjóta málum, sem stjórnmálaflokkum er um megn að leysa, til þjóðarinnar með þessum hætti.

Annað atriði í umræðunni um ESB sem gerir starf þingmannsins svolítið flókið um þessar mundir er að þeir fá misvísandi skilaboð úr umhverfinu og sótt er að þeim úr gagnstæðum áttum. 

Sumum þingmönnum er sagt að þeir verði að greiða atkvæði í samræmi sannfæringu sína en öðrum er sagt að þeir megi ekki ganga gegn flokkssamþykktum. Sannfæringarrökunum er beint að þeim þingmönnum VG, sem ætla greiða þingsályktunartillögu ríkisstjórnarinnar atkvæði sitt, en flokkssamþykktunum er beint að þeim þingmönnum Sjálfstæðisflokksins, sem áður hafa lýst yfir stuðningi við aðildarviðræður. Erfitt er því að átta sig á því hvert leiðarljós þingmanna á yfir höfuð að vera.

Hjá eindregnum andstæðingum ESB finnst mér þó meginstefið vera það að þingmenn VG eiga að fylgja sinni eigin sannfæringu en þingmenn Sjálfstæðisflokksins eiga að fylgja flokkssamþykktum. Slík formúla ætti væntanlega - að þeirra mati - að tryggja rétta útkomu, þ.e. að koma í veg fyrir að þjóðin fái að taka upplýsta ákvörðun um þann samning sem kæmi út úr aðildarviðræðum.  

Athugasemdir

[Gísli Baldvinsson (IP-tala skráð) 12.7.2009 kl. 22:33]

Fróðlegur vinkill, Árni.

[Ingimundur Bergmann, 12.7.2009 kl. 22:36]

Það sem sjálfstæðismönnum gengur til er það eitt að kljúfa ríkisstjórnina, í þeirri von að þeir komist að og geti farið í að hylja slóð sína í kerfinu. Þeir vita sem er, að VG- ingar eru vart stjórntækur flokkur, aðallega samsafn sérvitringa með ímyndaðan hugsjónahita.

[Ómar Bjarki Smárason, 13.7.2009 kl. 00:00]

Það eru margir mögulegir vinklar á þessu ESB máli. Einn er sá að Steingrímur J fari að þreytast á því að þreytast á því að allur tími fari í ESB og ICESAVE og setji ESB umræðuna í salt, því það er nokkuð ljóst að það gerist ekkert markvert í samningaviðræðum á milli ESB og þjóðar sem kemur til viðræðna á fjórum fótum. Það er lágmark að við komust alla vega upp á hnén áður en við höldum til Brüssel! Nú, svo gæti Steingrímur J orðið forsætisráðherra í nýrri stjórn (reyndar virðist hann vera starfandi forsætisráðherra í þeirri stjórn sem nú situr) með haustinu með samstarfsflokki sem stæði VG nær í þessu stóra máli, nefnilega að vilja ekki ganga í ESB. Ég trúi því ekki að ábyrgir stjórnmálamenn fari að samþykkja að eyða milljörðum í aðildarviðræður við ESB í stað þess reyna að leysa aðsteðjandi vanda hér heimafyrir. Við höfum ekki mannafla í þetta verkefni fyrr en í fyrsta lagi eftir 5 ár og á þeim tíma gætum við kannski lært eitthvað í samningatækni þannig að við næðum sem hagstæðustum samningum. Og það er allt í lagi að bíða með þetta mál í þangað til við höfum tíma og getu til að sinna því og verðum búin að endurheimta eitthvað af því sjálfstrausti sem við höfðum.  En svo er náttúrlega spurning hvort það er búið að semja okkur að hluta inn í ESB með ICESAVE nauðarsamningnum, þannig að við höfum ekkert val. Þögn Samfylkingar í umræðum á Alþingi gæti bent til þess.

[Sigurður Þórðarson, 13.7.2009 kl. 06:49]

Það er allt gert til að kljúfa þjóðina í upphafi kreppunnar. Það veit ekki á gott

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 13.7.2009 kl. 10:37]

Sammála Sigurði hér að ofan til þess að þóknast þessum ESB rétttrúnaði Samfylkingarinnar er allt gert og í það fer allur kraftur þessarar Ríkisstjórnar.

Sem leiðir svo ekki til annars en þess hörmulega ófarnaðar að þjóðin stendur eftir klofnin og sundruð í andstæðar fylkingar.

Einmitt það sem þjóðin þarf síst á að halda nú á þessum erfiðu tímum. 

Ef þetta ESB mál verður svo á endanum samþykkt og kanski með minnihluta atkvæða á Alþingi á bak við sig á það eftir að tefja hér fyrir að ráðamenn hafi tíma og ráðrúm til þess að taka á því sem taka þarf á hér í stjórnkerfinu því meira og minna verða ráðuneytin og stofnanir Ríkisins bundnar yfir þessu ESB samningsbulli.

Svo tekur greinarhöfundur undir að það sé voða gott að geta sent svona mál til þjóðarinnar í þjóðaratkvæðagreiðslu. Það kalla ég nú bara hræsnistal af Samfylkingarmanni því SF hefur ekki viljað heyra á það minnst að þessu máli yrði vísað strax til þjóðarinnar. 

Afhverju má ekki senda þetta mál strax og milliliðalaust til þjóðarinnar og spyrja:

"Villt þú að stjórnvöld sæki nú um aðild að ESB og í framhaldi af því hefji aðildarviðræður við Bandalagið"

JÁ eða NEI   - Mjög einfallt.

Nei það mátti alls ekki nota beint og milliliðalaust lýðræði í þessu stóra og mikla deilumáli vegna þess að ESB sinnar og elítan þeirra voru svo hræddir um það að þjóðin myndi fella þetta eina hjartans gælumál Samfylkingarinnar.

Treysti svo engan veginn samningmönnum Samfylkingarinnar til þess að halda á málum þjóðarinnar gagnvart ESB, ekki í einu né neinu.

Þeir hafa sýnt það af sér margsinnis að þeir ætla bara þarna inn sama hvað það muni kosta þjóðina og sama þó þeir þurfi að ljúga og svíkja til þess og það hafa þeir nú reyndar nú þegar marg verið staðnir að í þessu máli.

                        ÁFRAM ÍSLAND - EKKERT ESB !

[Haraldur Hansson, 13.7.2009 kl. 13:19]

Til að svara spurningunni sem sett er fram í fyrirsögn færslunnar, þá sækir maður um aðild þegar:

1. Öruggur meirihluti þjóðarinnar styður það
2. Aukinn meirihluti þingheims vill það
3. Ríkisstjórnin er einhuga og vill sækja um
4. Þegar IceSave deilan hefur verið útkljáð

Maður sækir ekki um ef eitt eða fleiri þessara skilyrða er ekki uppfyllt. Í augnablikinu er ekkert skilyrðanna uppfyllt.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 13.7.2009 kl. 16:12]

Heldur fólk, sem telur sig upplýst, virkilega að Ísland muni fá öðruvísi meðferð í Evrópusambandinu en þau 27 ríki sem þegar eru orðin föst í klafa risans ?  Það er vel hægt að taka upplýsta ákvörðun um hvort sækja beri um aðild með því að skoða hvernig þessum ríkjum hefur farnast í ESB.  Það þarf ekki að kosta heilum milljarði til til að komast að því að við höfum ekkert þarna inn að gera.